در جریان آخرین سفرحضرت آقا به استان هرمزگان ، یک تیم از بچه‌های مذهبی کهنه‌کار، فیلمبرداری سفر را به عهده داشتند. در یکی از روزها تیم فیلم‏برداری از فرصت استفاده کردند و برای شنیدن حرفهای مردم بندرعباس با تجهیزات کامل فیلمبرداری به داخل شهر رفتند. مقام معظم رهبری که از این جریان با‌ خبر شده‌بودند، پیشنهاد فرمودند که، به عنوان تیم فیلمبردار و با سر و صورتی پوشیده در برنامه شرکت نمایند.

یکی از برنامه های آن روز دیدار از خانه شهیدی از شهدای بندر عباس بود.

البته خانه‌ای در کار نبود، بلکه سرپناهی بود که با نی‌های خشک‌شده ساخته‌ شده‌بود و به آن کپری می‌گفتند. از مادر شهید که پیرزنی تکیده و آفتاب‌سوخته بود، سؤال شد: «مادر جان آیا خبر داری که حضرت آقا به استان شما آمده اند؟» پیرزن گفت: «بله، خبر دارم».

دیشب فرزند شهیدم به خوابم آمد و گفت:‌ «آقا که به بندر عباس تشریف می‌آورند، حتماً به خانه ما خواهند آمد، ولی به ایشان بگوئید که اینقدر از خدا طلب شهادت نکند، چون ایشان خیلی کارها دارد که باید انجام بدهد» و ادامه داد: «من مطمئنم که امروز در جمع شما که به خانه‌ام آمده اید، حتماً حضرت آقا نیز حضور دارند».

آن روز هیچگاه از خاطر بچه های حفاظت آقا نخواهد رفت.